Rozdział 10.

Dziewczyna biegła obok Ross'a. Byli na dachu jednego z domów. Chłopak wyprostował uszy kota, rozpędził się i odbił. Był już na drugim budynku. Dziewczyna podążyła za nim. Bawili się tak cały dzień. W końcu usiedli na jednym z dachów i patrzyli w księżyc. Popatrzyła na kocie uszy blondyna - co chwilę obracały się, jakby czegoś nasłuchiwał.

- Co się stało? - zapytała.

- Nic - popatrzył na nią - a co?

- Cały czas czegoś nasłuchuchesz.

- Nasłuchuję bicie twojego serca - powiedział uwodzicielsko.

Rzeczywiście. Zawsze jak była niedaleko chłopaka, jej serce biło niewiarygodnie szybko. Oparła swoją głowę na jego ramieniu i zaczęła gładzić kocie uszy. Na nich rosło jasno rude futro.

- Mam łaskotki - zaśmiał się i odwrócił ucho tak aby nie mogła go dosięgnąć.

- Oj przepraszam - zaśmiała się.

Dziewczyna dopiero teraz zauważyła, że chłopak ma bliznę na policzku. Wyglądała jak wgłębienie. Wolała nie pytać od czego ją ma.

- Nieźle cię poderwałem - powiedział Rosjanin.

To on mnie podrywał?

- Co? - zapytała go - to raczej ja próbowałam się przypodobać tobie!

Ross uśmiechnął się lekko i odwrócił głowę w inną stronę i pociągnął nosem.

- Ktoś tu jest - powiedział i wstał.

Dziewczyna również to zrobiła. Poczuła jak w jej udo wbija się shuriken.

- Ross - powiedziała cicho i upadła na ziemię.

Otaczała ją ciemność nie było nic.

******

Obudziła się. Nad nią stał Ross i jego rodzice. Szybko podniosła się. Ross dotknął jej brzucha, na znak aby nie wstawała. Leżała na bardzo wygodnym łóżku. Rozejrzała się dookoła. To zdecydowanie był pokój Ross'a: wszędzie plakaty ulubionych zespołów grających rock, różne grafiki na ścianach malowane lakierem. 

- Ross wszystko nam opowiadział - odezwała się w końcu jego matka.

Dziewczyna z trudem pokiwała głową. Popatrzyła na miejsce, gdzie wbił się shuriken. Miała tam bandaż. 

Ciekawe kto mi go owijał… 

- Jak coś to krzycz - powiedział do blondyna jego ojciec i razem z panią Lynch, wyszli z pokoju.

- Pamiętasz coś? - zapytał Rosjanin - coś ci się śniło? To znaczy nie można tego nazwać snem. Miałaś jakąś wizję?

Chloe przypomniała sobie panującą ciemność, która jeszcze niedawno ją otaczała.

- Otaczała mnie tylko ciemność - wyznała Chloe.

Chłopak rozejrzał się po pokoju. Miał nadal kocie uszy. 

Jak on słodko w nich wygląda… Blizna. Może mi powie od czego ona jest.

- Od czego masz tą bliznę? - zapytała.

- Którą? Tą na policzku? - zapytał.

- Jakto, którą? Masz więcej? 

Chłopak nieśmiało podniósł koszulkę do góry. W okolicach żebr, aż do pępka było widoczne duże rozcięcie. Wyglądało jakby miała z tego zaraz polać się krew.

- Jeju. A to od czego? - zapytała Chloe.

- Wszystko jest od walk - wyjaśnił.

- Kto to był wczoraj ten facet. który nas zaatakował? - zapytała nagle.

- Członek Bractwa Krwawego Diamentu - powiedział chłopak - dobra, musisz wracać do życia - chłopak pomógł jej wstać.

Nogi Chloe bardzo się chwiały. Nie mogła nad nimi zapanować. Pochodzili tak trochę po całym budynku i zaczynało jej być już ciut lepiej. 

A co z mamą? Nie było mnie całą noc!

- Co z moją mamą? - zapytała Chloe.

- Moi rodzice jej powiedzieli, że jakiś bezdomny cię napadł. Pewnie zaraz po ciebie przyjedzie.

Rozległ się przyjemny dla uszu, dzwonek do drzwi.

O wilku mowa…

Rosjanin schował uszy kota i podszedł z Chloe do drzwi. Gdy pani King zobaczyła córkę, porządnie ją wyściskała.

- Chloe - zaczęła - masz zakaz wychodzenia z domu…

- No mamo! - przerwała jej.

- Daj mi dokończyć - pani King ciepło uśmiechnęła się do blondyna - masz zakaz wychodzenia z domu bez Ross'a.

Jego rodzice, którzy stali obok ich, pokiwali głowami z uśmiechem.