Rozdział 9.

- Chloe! - zawołała jej matka - chodź na śniadanie! 

Dziewczyna otworzyła oczy. Z niechęcią usiadła na łóżku. Nie miała na nic ochoty. Nawet jak do siebie mówiła, że zobaczy Ross'a, nic ni pomagało. Wstała i podeszła do szafy.

- No dobra. Jestem człowiekiem kotem. A to oznacza, że kocica powinna się atrakcyjnie ubrać dla swojego kocura - uśmiechnęła się na samą myśl, jak Ross poluje na zwierzynę. 

- Chlo! - wykrzyknęła ponownie pani King.

- Już! - odkrzyknęła dziewczyna.

Wyciągnęła z szuflady mega obcisłe jeansy. Miała figurę, więc trzeba było kożystać. Wyjęła luźną, szarą bluzę z kapturem.

Będzie pasować.

Wzięła też najbardziej obcisły stanik jaki miała. Gdy była już przebrana, zeszła na dół. 

- Co tyś się tak wystroiła? - zapytała jej mama.

- Wcale, że nie - wzięła kanapkę do ręki i wyszła z domu. 

- A gdzie to? 

- Umówiłam się z Amy przed szkołą - skłamała, wychodziła wcześniej, bo miała nadzieję, że spotka Ross'a. Wyszła z domu. Jedną ręką trzymała kanapkę, a drugą włożyła do kieszeni.

Co to?

Wyjęła z kieszeni małą kartkę papieru, której wcześniej nigdy nie widziała.

Droga Chloe King!

Wiemy kim jesteś. Jednen z naszych Mai dowiedział się, że jesteś jednym z nas. Uważaj w kim się spotykasz. Każdy może być wrogiem.

Przyjaciel.

Przyśpieszyła kroku.

Pokażę to Ross'owi. 

Przeczytała zawartość karteczki jeszcze parę razy i weszła do szkoły. W drodze nie widziała Ross'a. Rozglądnęła się po korytarzu szukając chłopaka. Grzebał coś w półce. Podbiegła do niego.

- Ross - zaczęła - co to jest? 

Pokazała mu wiadomość. 

- Ten szpieg to ja - uśmiechnął się - do każdego Mai tak robią. Też takie coś miałem.

- A o co chodzi z tym żebym uważała z kim się zadaję? - zapytała Chloe.

- Każdy dookoła może należeć do Bractwa Krwawego Diamentu - wyjaśnił Chłopak.

Popatrzyła na nogi chłopaka - miał Conversy i stał na palcach, przypominając kota.

- Lepiej tak nie stój - upomniała go dziewczyna.

Chłopak bez słowa, stanął normalnie.

- Ross - zaczęła - czy Mai mają uszy kota?

- Tylko niektórzy. Ja mam. Ciesz się, że nie mam wąsów - zaśmiał się.

Zobaczyła jak chłopak zaczyna grzebać we włosach nachylił się nad nią i wyprostował, kocie ucho.

- Jakie słodkie - uśmiechnęła się.

- Można je schować. Gdy je chowam, mam uszy jak człowiek - oznajmił.

- Ja też będę takie mieć? - zapytała Chloe.

- To zależy - chłopak bardzo się zarumienił.

- Od czego? - zapytała z zainteresowaniem.

- Od tego jak bardzo wierzysz w kocią boginię Tamiję. Auć! - chłopak schował ucho ponieważ rozległ się głośny pisk, paznokciem o tablicę - przez te uszy, błony bębenkowe mi zaraz pękną.

Zamrogała oczami. Chłopak miał już zwykle uszy, jak u człowieka. W jednym momencie poczuła wszystko co ją otaczało, zapachy i wszystko. Poczuła od Ross'a mocny zapach wody toaletowej.

- Wszystko czuję - powiedziała radośnie Chloe.

- Gdy dowie się, że jest się Mai, nasze zmysły się uruchamiają - gdy to mówił, poczuła zapach pasty do zębów.

- Mmmm… Mięta - zaśmiała się.

- Podoba ci się zapach? - odwzajemnił uśmiech.

Usłyszeli dzwonek na lekcje. Chłopak zarzucił plecak na jedno ramię i ruszyli w stronę klasy. Chloe poczuła jak wypełnia ją adrenalina. Chciała się wybiegać.

- Ross - powiedziała - zrobiłabym coś złego.

- Idziemy na wagary? - szepnął.

Dziewczyna pokazała na jego palcem, na znak, że ma rację. Odwrócili się, a nauczycielka zapytała:

- Gdzie odziecie?

- Zapomniałem książek - skłamał Ross.

- Ale chyba Chloe nie jest ci do nich potrzebna - nauczycielka zaczęła coś podejrzewać.

- Ja muszę iść do toalety - skłamała Chloe.

- Następnym razem rób to przed lekcją - nauczycielka uśmiechnęła się do niej i zamknęła drzwi do klasy.