Rozdział 12.

Dni mijały wolno.

Za wolno…

- Chloe - odparła jej matka - szykuj się do szkoły. 

Nareszcie!

Chloe niespodziewała się, że aż tak będzie jej brakowało szkoły, koleżanek, kolegów… długich przerw. Ubrała rurki i zwykłą, szarą bluzkę. Włożyła buty, i bez śniadania wyszła z domu. Spotkała po drodze Amy.

- Hej! - wykrzyknęła - czemu cię nie było? Pytałam się Ross'a, ale nic mi nie chciał powiedzieć.

- Bezdomny mnie zaatakował - skłamała - a jak z Tregiem?

- Nic nowego. Tylko to 'cześć' na korytarzu. Nic więcej - skrzywiła się przyjaciółka.

- A czego się spodziewałaś? Zagadaj go - Chloe poczuła jak znowu ma przypływ adrenaliny. 

Chloe nigdy nie wierzyła w Boga, ani w nic. Zdziwiła się jak chłopak jej się zwierzył mówiąc, że wierzy w jakąś tam boginię.

- No dobra - Amy uśmiechnęła się do niej lekko.

Obok nich przejechał szybko motor. Kierowca wydawał się bardzo znajomy.

Ross!

- Czy to nie był Ross? - zapytała Amy.

- To był Ross - odpowiedziała jej Chloe.

Ruszyły biegiem. Musiała zwolnić, aby poczekać na Amy. Chłopak wjechał w jakąś ślepą uliczkę. Popatrzyły za nim: siedzieli tam cztery chłopaki z papierosami w rękach. Jeden także trzymał piwo.

Chłopak zdjął kask, zsiadł z maszyny i podszedł do nich.

- No nareszcie - powiedział jeden z nich.

Był cały wytatuowany i niezbyt miły wyraz twarzy.

- Macie coś nowego? - chłopak usiadł obok nich.

Jeden podał Ross'owi paczkę papierosów.

- Nie palę - powiedział i oddał mu ją.

- Zostaniesz tutaj z nami? - zapytał drugi.

- Pamiętaj, że jeszcze chodzę do szkoły - skrzywił się.

Amy upadła na ziemię. Oczywiście musieli to zauważyć.

- Co ty robisz? - syknęła Chloe.

Szybko wstali i podeszli do nich. 

- Chloe zmywaj się z tąd - powiedział do niej - wszystko ci później wytłumaczę.

- Czego tutaj szukacie? - zapytał kolejny z grzywką na boku, podobną do Ross'a.

Amy szybko podniosła się. Szybko otrzepała spodnie i ruszyły biegiem do szkoły. 

- Kto to był!? - zapytała Amy.

- Niewiem - wyszeptała Chloe.

Zobaczyły jak za nimi wchodzi Ross, z kaskiem motocyklowym w ręku.

- Kto to był!? - powtórzyła pytanie Amy, tym razem pytając o to Ross'a. 

- Mieliśmy mały układzik - powiedział - daję im taki drogocenny wisior, a oni zostawiają moją matkę w spokoju. Bardzo długo ją śledzili i próbowali porwać, nie wiem po co.

- Już myślałam, że zabierzesz tego papierosa - westchnęła Chloe.

- Ja nie palę - powiedział niecierpliwie blondyn.

Dopiero teraz zobaczyła, że przez jego ramię jest przewieszony, futerał na gitarę.

- Po co ci? - zapytała Amy za nią.

- Ale co? - zdziwił się Rosjanin.

- No gitara - dokończyła Chloe.

Chłopak bardzo się zarumienił.

- No bo ja… - westchnął - gram na gitarze. Idę na lekcję muzyki.

Czyli będzie mi mógł zagrać…

- Umiesz śpiewać? - zapytała z zaciekawieniem Amy.

- Z tym gorzej - lekko się uśmiechnął.

Rozległ się dzwonek na lekcje. Dziewczyna przelotnie pocałowała go w usta.

- To pa - powiedział.

- Nie idziesz na lekcję? - zapytała podejrzliwie.

- Nie - odparł - teraz idę na muzykę, a nie historię.

- Ross, ratuj - zaśmiała się Chloe - nie możesz tam iść zamiast WF-u? 

- A co? Już liściki miłosne chcesz pisać? - wtrąciła się Amy.

- To może już pójdę - powiedział szybko Ross i odwrócił się w stronę klasy muzyki.